គ្រប់គ្រអប់រំ: ទស្សនៈអ្នកវិភាគ

ទស្សនៈអ្នកវិភាគ

នៅក្នុងសង្គមខ្មែរបច្ចុប្បន្នអ្នកដែលមានស្មារតីយកចិត្តទុកដាក់សិក្សាស្រាវជ្រាវពីបញ្ហា សង្គមនិងទ្រឹស្តីនៃ ការអភិវឌ្ឍសង្គមនៅមានចំនួនតិចតួចនៅឡើយបើទោះជាមាននិសិ្សតបញ្ចប់ថ្នាក់ បរិញ្ញាប័ត្រ និង អនុបណ្ឌិតច្រើនរាប់ពាន់នាក់យ៉ាងណាក៏ដោយមិនតែប៉ុណ្ណោះមាននិស្សិតមួយចំនួនបានបញ្ចប់ការសិក្សា ពីបរទេសថែមទៀតប៉ុន្តែការបន្សល់ទុកស្នាដៃសម្រាប់ជាគុណប្រយោជន៏ដល់ជាតិ និងប្រជាជនដែលជាផ្លែផ្លានៃការសិក្សារបស់ខ្លួនហាក់ដូចជាមិនសូវផុលផុសសោះ។ប្រទេសយើងនៅខ្វះខាតឯកសារសិក្សាស្រាវជ្រាវច្រើនណាស់សម្រាប់អភិវឌ្ឍន៏ធនធានមនុស្សដែលជាកត្តាអាទិភាពក្នុងការអភិវឌ្ឍប្រទេស។តម្រូវការ ធនធានផ្នែកអប់រំជាកូនសោរក្នុងបើកទ្វារវឌ្ឍនភាព វិបុលភាព ភាពសុដុមរម្យនា និងការអភិវឌ្ឍប្រកបដោយចេរភាពដែលយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវយក ចិត្តទុកដាក់ ។ជាទូទៅយើងសង្កេតឃើញសង្គមសំបូរមនុស្សដែលពូកែនិយាយច្រើនជាងមនុស្សដែលពូកែសរសេរដោយសារប្រជាជនភាគច្រើនមិនទាន់យល់ពីតម្លៃនៃការនិពន្ធចងក្រងចំណេះដឹងរបស់ខ្លួន ទុកជាស្នាដៃដ៏ថ្លៃថ្លា និងម៉្យាងទៀតដោយសារហេតុផលសង្គមហាក់ដូចជា មិនសូវលើកកម្ពស់ឲ្យតម្លៃនិង លើកទឹកចិត្តសកម្មដល់ការងារនេះ ពិសេសការការពារកម្មសិទ្ធិបញ្ញានិងវប្បធម៌នៃការនិយមចូលចិត្តអានសរសេរអត្ថបទផ្សេងៗ។វាការពិតណាស់សមិទ្ធិផលស្នាដៃនិពន្ធមានសារៈសំខាន់ណាស់ព្រោះវាជាសក្ខីកម្ម ឆ្លុះបញ្ចាំងពីសមត្ថភាព និងគុណធម៌បុគ្គលយ៉ាងពិតប្រាកដនិងជាមធ្យោបាយលើកគុណតម្លៃខ្លួនឯងយ៉ាងប្រក្សត្រ ។ស្នាដៃដែលល្អនឹងរក្សាតម្លៃខ្លួនជាអមតៈព្រោះវាមានតម្លៃសច្ចភាព និងបម្រើឲ្យផលប្រយោជន៏មនុស្សជាតិគ្រប់សម័យកាល ។ដូច្នេះឱសថទិព្វ ដែលធ្វើឲ្យអ្នកមិនស្លាប់បាត់បង់នោះគឺស្នាដៃរបស់អ្នកនេះឯង ។កូនខ្មែរជំនាន់ក្រោយគ្រប់រូបនឹងស្គាល់ឈ្មោះអ្នកមានមោទនភាពចំពោះអ្នកហើយគោលគំនិតរបស់អ្នកក៏មិនរលាយសាបសូន្យដែរ។បើសិនពន្លកនៃស្នាដៃ និពន្ធត្រូវបានជ្រួយដីដាក់ជីស្រោចទឹក ការពារគត់ហ្មត់និង ផ្តល់ផលប្រយោជន៏ដល់អ្នកដាំវិញជាក់លាក់នោះប្រទេសកម្ពុជានឹង សម្បូរធនធានអ្នកនិពន្ធជាក់ជាមិនខាន។ ក្នុងកាលៈទេសៈប្រទេសបច្ចុប្បន្ននេះកូន ខ្មែរគ្រប់រូបមិនគួរដេកបើកភ្នែកមិនអើពើពីបញ្ហាជាតិហើយព្យាយាម យករួចខ្លួនសង្ងំសុខតែម្នាក់ឯងឡើយ។បើប្រជាពលរដ្ឋម្នាក់ៗមានឥរិយាបថ ឆ្លើយតបចំពោះសង្គមបែបនេះតើវាសនាសង្គមទៅជាយ៉ាងណា? សម្រាប់បុគ្គលអគតិបែបនេះបើទោះជាទទួលបានទម្រង់ស្រស់ស្អាតនៃសញ្ញាប័ត្រខ្ពង់ខ្ពស់ធំធេងប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ក៏វាដូចជាក្រដាសស មួយសន្លឹក ឥតន័យខ្លឹមសារដែរ ។មិនតែប៉ុណ្ណោះបើគេមិនបានយកវាទៅប្រើប្រាស់ឲ្យក្លាយជាគុណប្រយោជន៏សម្រាប់ជាតិមាតុភូមិឬ ប្រើប្រាស់ក្នុងផ្លូវទុច្ចរឹតដើម្បីបម្រើ ផលប្រយោជន៏ផ្ទាល់ខ្លួនលក់ឧត្តមគតិពុករលួយ និងបំផ្លាញជាតិនោះវាកាន់តែឥតតម្លៃ ទៅទៀត ។ស្ថិតក្នុងបរិបទបែបនេះពួកគេគ្រាន់តែជាឧបសគ្គសង្គមឬ មេរោគសង្គមដែលស៊ីបំផ្លាញកោសិកាទ្រទ្រង់សង្គមមួយប៉ុណ្ណោះ។ បុគ្គលណាក៏ដោយឲ្យតែកើតជាកូនខ្មែរ បើមិនបានជួយទ្រទ្រង់លើកស្ទួយប្រទេសជាតិនោះទេគឺគ្រាន់តែជា ជនបញ្ញើ ក្អែកដែលបន្ថែមបន្ទុកដល់សង្គមឬជាឈ្លើងជញ្ជក់ឈាមសង្គមតែប៉ុណ្ណោះ។ដូចទស្សនៈ របស់ព្រឹទ្ធចារ្យឆេង ផុន ប្រសាសន៏ថា៖មនុស្សមានពីរប្រភេទកើតមកជួយសែងគេ និងអង្គុយឲ្យគេសែង។តើអ្នកជាមនុស្សប្រភេទណា?ព្យុះភ្លៀងនៃទស្សនៈនេះមានឥទ្ធិពលបោកបក់មកលើមនសិការខ្ញុំនិងជោគជាំក្នុងជម្រៅវិចារណញាណខ្ញុំពន់ពេក ផ្គរ រន្ទៈនៃគតិបណ្ឌិតបានពញាក់ស្មារតីខ្ញុំជាហេតុធ្វើឲ្យខ្ញុំតែងតែ សួរខ្លួនឯងនិង ត្រិះរិះពីសំណួរថា៖តើការពិតខ្ញុំជាប្រភេទមនុស្សបែបណា? តើខ្ញុំមកពីណា ហើយទៅណា? ដើម្បីអ្វី?.........ចុះអ្នកវិញ?មនុស្សខ្មែរមួយចំនួនទៀតមានចំណេះដឹងជ្រៅជ្រះប៉ុន្តែពួកគេប្រកាន់គំនិតសួនតួអាត្មានិយម អត្តទត្ថភាពពេលខ្លះបាត់បង់សតិសម្បជញៈ សីលញាណ ធ្វើគ-ថ្លង់លក់ឧត្តមគតិ ឲ្យលុយ អំណាចបុណ្យសកិ្តធ្វើម្ចាស់លើខ្លួនដឹកដៃ ដឹកច្រមុះដើរទៅវិញ។បុគ្គលបែបនេះ ជាមនុស្សសម្បកគ្មានខ្លឹមសារជាមនុស្សឡើយ។

ឯយ៉ាងណាមិញដោយមើលឃើញគុណតម្លៃភាពជាមនុស្សនេះនិងស្ថានភាពនិស្សិតបញ្ញា វ័ន្តខ្មែរជាច្រើននាពេលបច្ចុប្បន្ននេះដែលកំពុងស្រេកឃ្លានចំណេះដឹងនិង ខ្វះខាត ឯកសារសិក្សាស្រាវជ្រាវដោយឯកសារ ភាគច្រើនជាភាសាបរទេសដែលជាហេតុធ្វើឲ្យមានការលំបាកក្នុងការស្វែង យល់ពីអត្ថន័យខ្លឹមសាររបស់វាទើបខ្ញុំបាទ ខិតខំយកអស់កំលាំងកាយចិត្ត ប្រាជ្ញាស្មារតីសិក្សាស្រាវជ្រាវប្រមែប្រមូលឯកសារទាំងខ្មែរទាំងបរទេស ដើម្បីនេះបង្កើតស្នាដៃនេះឡើង។ទោះបីយ៉ាងណាក៏ដោយយើងខ្ញុំពិតជាមាន មោទនភាពជាខ្លាំងដែលសន្ទុះនៃការនិពន្ធចងក្រងរៀបរៀងស្នាដៃនៅ ក្នុងប្រទេសកម្ពុជាបច្ចុប្បន្នមានលក្ខណៈខ្លាំងក្លា ជាងមុនគួរឲ្យកត់សម្គាល់ទោះបីអ្នកនិពន្ធមួយចំនួនបានព្យាយាម ប្រឹងប្រែងបកប្រែពីភាសាបរទេសក៏ដោយក៏វាពិតជាផ្តល់ផលប្រយោជន៏ ដ៏ធំធេងមួយដែរ ។

"ចូរអ្នកអង្គុយលើ ចង្អេរហើយ ខំលើកខ្លួនឯង ព្រោះគ្មាននរណាជួយអ្នកទេ"