ប្រជាជនក្រីក្រភាគច្រើនតែងតែមានបញ្ហាសុខភាពនិងជម្ងឺដង្កាត់ផ្សេងៗដូចជាៈជម្ងឺអេដស៏
គ្រុនចាញ់គ្រុនឈាម ជម្ងឺផ្លូវចិត្ត
និងជម្ងឺផ្សេងៗទៀតដែលប៉ះពាល់ជាខ្លាំងដល់ដំណើរការអភិវឌ្ឍសង្គម និងសេដ្ឋកិច្ច
។ស្ថានភាពសុខភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជានៅទន់ខ្សោយដោយសារការយល់ដឹងពីសុខភាព
និងអនាម័យនៅមានកម្រិត ដូចជា៖ ការប្រើប្រាស់ទឹកស្អាត ថ្នាំពុលកសិកម្ម
ការហូបចុក អាហារូបត្ថម្ភ ការសម្អាតបរិស្ថានរស់នៅ បញ្ហាចិត្ត-សង្គម...ជា ដើម។ល។
ដោយសារកត្តាសុខភាពនេះហើយដែលធ្វើឲ្យមានការធ្លាក់ចុះនៃបរិមាណការងា
រដែលបុគ្គលក្រីក្រអាចធ្វើបាននិងធ្វើឲ្យប្រាក់ចំណូលសម្រាប់
ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារគាត់ធ្លាក់ចុះផងដែរជាហេតុរុញពួកគាត់កាន់
តែចូលជ្រៅកប់ទៅក្នុងភាពក្រីក្រ។លើសពីនេះ គឺ
វាធ្វើឲ្យបាត់បង់កម្លាំងពលកម្មដែលភាគច្រើនជាសមាសភាពសំខាន់
ក្នុងគ្រួសារនិងជាប្រភពនៃប្រាក់ចំណូលគ្រួសារ។ធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះទៅ
ទៀតគឺការបន្សល់ទុកនូវបន្ទុកដល់សង្គម។ឧទាហរណ៏ឪពុកម្តាយស្លាប់បាត់
បង់ជីវិតដោយសារជម្ងឺអេដស៏អស់នោះកូននឹងបាត់បង់ទីពឹងហើយអាចខូច
អនាគតធ្លាក់ខ្លួនក្លាយជាក្មេងអនាថានិងបង្កអសន្តិសុខដល់សង្គម។មួយ
វិញទៀតហេតុធ្វើឲ្យប្រជាជនដែលមានជីវភាពក្រីក្រពិបាកលៃលកទិញនិង
ស្វះស្វែងរកសេវាសមស្របដូច្នេះធ្វើឲ្យស្ថានភាពសុខភាពនិងការរស់នៅ
របស់ពួកគាត់កាន់តែធ្ងន់ធ្ងរមួយកម្រិតថែមទៀត ។ជាទូទៅយើងសង្កេតឃើញថា
មានមន្ទីរពេទ្យបង្អែកគ្រប់ខេត្ត និងមណ្ឌលសុខភាពជាច្រើន
ប៉ុន្តែកម្រិតនៃចូលរួមចំណែកក្នុងការលើកកម្ពស់ស្ថានភាពសុខភាពរបស់
ប្រជាពលរដ្ឋ និងមនសិការវិជ្ជាជីវៈជាគ្រូពេទ្យនៅតែមានកម្រិតខ្លាំងណាស់
ពិសេសស្ថាប័នរដ្ឋ ។នៅតាមមន្ទីរពេទ្យបង្អែក
នីមួយៗមានបណ្តុំវេជ្ជបណ្ឌិតជាច្រើនបម្រើការនៅទីនោះតាមជំនាញឯកទេស
របស់ខ្លួន វាគួរជាស្ថាប័នដ៏រឹងមាំមួយ
ប៉ុន្តែប្រជាពលរដ្ឋហាក់ដូចមិនសូវនិយមចូលចិត្តវាសោះ ខុសពីគ្លីនិចឯកជនរបស់គ្រូពេទ្យដែលបើកផ្ទាល់ខ្លួនទៅ
វិញ ដែលជាទូទៅមានអតិថិជនអ្នកជម្ងឺច្រើន ។តើនេះមកពីមូលហេតុអ្វី
?មួយ វិញទៀត យើងឃើញជាទូទៅ
មុខរបរជាពេទ្យហាក់ដូចជាត្រូវប៉ាន់ខ្លាំងណាស់
ព្រោះពួកគាត់មួយចំនួនធំមានលទ្ធភាពបើកគ្លីនិចឯកជនរបស់ខ្លួន
យ៉ាងធំស្កឹមស្កៃដែលបញ្ជក់ពីប្រភពប្រាក់ចំណូលខ្ពស់របស់អាជីពជា
គ្រូពេទ្យនិងសបញ្ជក់ពីភាពខុសប្លែកគ្នាពីភាពរីកចម្រើនរវាង
មន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ និងគ្លីនិចឯកជន។ការបាត់បង់ទំនុកចិត្តលើមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ
ធ្វើឱ្យគ្លីនិចឯកជនឆ្លៀតឱកាសធ្វើមានធ្វើបានលើស្ថានភាពសុខភាព
ប្រជាពលរដ្ឋនៅទន់ខ្សោយហើយវាជាឧបសគ្គធំបំផុតដែលរាំងស្ទះដល់ដំណើរ
ការអភិវឌ្ឍប្រទេស។ ការចំណាយដ៏ច្រើនរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ លើសុខភាព
វាបានបំផ្លាញដល់សេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារ ហើយបន្ទាប់មកវាបំផ្លាញដល់សេដ្ឋកិច្ចជាតិ
។មកដល់ពេលនេះ តើមានការសិក្សាពីផលវិបាកនៃបញ្ហានេះដែរឬទេ ? តើអ្នកជំនាញរបស់ជាតិ មានវិធីសាស្រ្តណាខ្លះ ដោះស្រាយបញ្ហានេះ
?មួយវិញទៀត ពេលខ្លះសេវាកម្មព្យាបាលនៅ
តាមស្ថាប័នមួយចំនួនមានតម្លៃខ្ពស់កប់ពពកបើធៀបនឹងស្ថានភាពជីវភាព
រស់នៅរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ
ដែលវាពិតជាធ្វើឱ្យមានការពិបាកខ្លាំងណាស់សម្រាប់គ្រួសារក្រីក្រ
ដែលមានសមាជិកឈឺ ឬត្រូវសង្គ្រោះបន្ទាន់នោះ ។នៅក្នុងន័យនេះ
ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពសង្គ្រោះបន្ទាន់ លុយប្រហែលជាមានភាពបន្ទាន់ជាង។វាហាក់ដូចជាជីវិតរស់នៅសព្វថ្ងៃ មិនសូវមានភាពកក់ក្តៅពីការគាំពារផ្នែកសង្គមសោះ ។ជាមួយគ្នានេះដែរមានការលើកឡើង
មួយចំនួនថា មូលហេតុនៃការយកតម្លៃព្យាបាលថ្លៃមកពី គាត់(គ្រូពេទ្យ)បានចំណាយច្រើនក្នុងការសិក្សា
និងការចូលបម្រើការងារ ។បើមានការយល់ឃើញបែបនេះ
តើគាត់សម្អាងលើឧត្តមគតិអ្វី ទើបគាត់យល់ឃើញបែបនេះ ? តើសាលារៀនបានបណ្តុះបណ្តាលគាត់ឱ្យក្លាយជាគ្រូពេទ្យបែបនេះឬ
? គ្មាននរណាគេតថ្លៃទេ
សម្រាប់ថ្លៃព្យាបាលនិងថ្នាំបើស្ថិតក្នុងស្ថានភាពមានជម្ងឺ
ត្រូវការព្យាបាលជាបន្ទាន់នោះ ដូច្នេះ
គ្រូពេទ្យគួរតែយល់ពីទុក្ខលំបាករបស់ខ្មែរដូចគ្នា
ហើយគប្បីយកតម្លៃសមរម្យ។ឪពុកខ្ញុំក៏ជាគ្រូពេទ្យដែរ ហើយក៏
ជាគ្រូធ្លាប់បណ្តុះបណ្តាលពេទ្យជាច្រើននៅ ខេត្តស្វាយរៀងនៅ សម័យមុនដែរ
ខ្ញុំមិនបានមើលឃើញគាត់ធ្វើមានធ្វើបានពីការងារនេះសោះ ។ម្តាយខ្ញុំ បាននិយាយថា ឪពុកខ្ញុំមិនអាចរកលុយច្រើនពីអាជីពពេទ្យទេ ព្រោះបើមានអ្នកជម្ងឺក្រីក្រ គាត់អាណិតគេហើយ និងពេលខ្លះ គាត់ព្យាបាលមិនយកលុយទៀត ។ខ្ញុំគិតថា
ឧត្តមគតិឪពុកខ្ញុំបានផ្តល់ភាពគំរូដល់ខ្ញុំ ទោះ បីពីកុមារភាព
ខ្ញុំមានការលំបាកដោយសារបញ្ហាជីវភាពក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែពេញចិត្តចំពោះទង្វើរបស់គាត់។ជារួម
យើងគប្បីចូលរួមចំណែកលើកកម្ពស់សុខភាពប្រជាពលរដ្ឋតាមដែលអាចធ្វើ បាន
និងអនុវត្តការងារប្រកបដោយមនសិការ និងគុណធម៌ខ្ពស់ ដើម្បីឱ្យប្រទេសជាតិយើង
មានការវិវត្តរីកចម្រើនទៅ មុន ។
ដោយៈ ចៅ ឧស្សាហ៍ គ្រូបង្រៀនកម្រិតឧត្តម
No comments:
Post a Comment
សូមផ្តល់ជាមតិយោបល់នៅចំណុចនេះ!