តំបន់គោលដៅរបស់អ្នកអភិវឌ្ឍន៏ភាគច្រើនគឺសហគមន៏ក្រីក្រ
។អ្នកទទួលផលសំខាន់នៃការអនុ-វត្តគម្រោងគឺប្រជាពលរដ្ឋរងគ្រោះនិងងាយរងគ្រោះពិសេសជនដែលមិនសូវមានអ្នកតំណាងដូចជា៖ស្រ្តីមេម៉ាយ កុមារកំព្រា
ជនពិកា....។ទស្សនៈ
វិស័យរបស់ពួកគេភាគច្រើនគឺចង់ឃើញសង្គមមួយប្រកបដោយសន្តិភាព វឌ្ឍភាព វិបុលភាព
ភាពរស់នៅសុខដុមរម្យនា
និងការចុះសម្រុងនឹងគ្នា។គោលបំណងជាទូទៅរបស់ពួកគេទាំងនោះគឺកាត់បន្ថយ
និងលុបបំបាត់ភាពក្រីក្រ
។តាមរយៈទស្សនៈវិស័យនិងដើម្បីសម្រេចគោលបំណងខាងលើពួកគេបាន កំណត់ បេសកម្មរបស់ខ្លួននិងដាក់ចេញនូវយុទ្ធិសាស្រ្តជាច្រើន
។ខ្លះក៏បានសម្រេចជោគជ័យឯខ្លះទៀតបរាជ័យ ។ជោគជ័យដែលមានតែក្នុងរង្វង់ប្រតិបត្តិការគម្រោង
ឬមានតែលើរបាយការណ៍មិនមែនជាជោគជ័យពិតប្រាកដ និងប្រកបដោយចេរភាពទេ
។ផ្នែកនេះអ្នកនិពន្ធលើកយកតែទិដ្ឋភាពអវិជ្ជមាននៃដំណើរការ
ទំនាក់ទំនងរវាងអ្នកអភិវឌ្ឍន៏និងប្រជាជនក្រីក្រតំបន់គោល ដៅមកបកស្រាយបង្ហាញ
។សូមបញ្ជក់ថាអ្នកនិពន្ធមិនមែនជាអ្នកជំនាញខ្លាំងក្លាលើការងារ
អភិវឌ្ឍន៏ដែលដើរតួជាអង្គការសង្គមស៊ីវិលទេតែសាកល្បងចូលរួមចំណែក
ធ្វើការសិក្សាវិភាគលើចំណុចអសកម្មមួយចំនួនតែប៉ុណ្ណោះព្រោះជំនួយបរទេសជា
ច្រើនត្រូវបានផ្តល់មកប្រទេសកម្ពុជាតាមរយៈអង្គការសង្គមស៊ីវិល
សម្រាប់លើកកម្ពស់ជីវភាពរស់នៅប្រជាជនក្រីក្រប៉ុន្តែការអភិវឌ្ឍប្រកប
ដោយចេរភាពហាក់ដូចជានៅមានកម្រិត
។យើងឃើញមានបញ្ហាប្រឈមមួយចំនួនរវាងអ្នកអភិវឌ្ឍន៏
និងប្រជាជនក្រីក្រតំបន់គោលដៅដែលជាហេតុធ្វើឲ្យការអនុវត្តគម្រោងបរាជ័យ។
ឧបសគ្គចម្បងមួយរបស់អ្នកអភិវឌ្ឍន៏ គឺភាពមិនចូលរួមរបស់ប្រជាពលរដ្ឋតំបន់គោលដៅ
។ភាពមិនអាចយកឈ្នះលើបញ្ហានេះឆ្លុះបញ្ចាំង ពីសមត្ថភាពនៅមានកម្រិតរបស់អ្នកអភិវឌ្ឍន៏
។អ្នកអភិវឌ្ឍន៍ជាបុគ្គលស្នូលក្នុងការស្វែងរកដំណោះ ស្រាយរាល់បញ្ហាប្រឈមទាំងឡាយដោយមានការចូលរួមមកពី
គ្រប់មជ្ឈដ្ឋានក្នុងតំបន់គោលដៅដូចជា៖ ប្រជាពលរដ្ឋទាំងបុរស ទាំងស្រី អាជ្ញាធរតំបន់
មន្រ្តីរាជការ ព្រះសង្ឃ និងអង្គការសហគមន៍មូលដ្ឋាន(CBOs)ជាដើម ។យុទ្ធសាស្រ្តក្នុងការអនុវត្តគម្រោងរបស់អង្គការសង្គមស៊ីវិលភាគច្រើន
គឺកិច្ចសហការ និងទំនាក់ទំនងល្អ ជាមួយគ្រប់សមាសភាពខាងលើ
ប៉ុន្តែគេហាក់ដូចជាមិនសូវឃើញ មានកិច្ចសហការ
និងទំនាក់ទំនងទូលំទូលាយជាមួយអង្គការសង្គមស៊ីវិលផ្សេងទៀត
ដែលធ្វើការអភិវឌ្ឍក្នុងតំបន់គោលដៅតែមួយឡើយ
ព្រោះអង្គការនីមួយៗផ្តោតតែសំខាន់ទៅលើគម្រោងរបស់ខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ ។នេះ ជាចំណុចខ្សោយមួយរបស់អ្នកដើរតួជាអ្នកអភិវឌ្ឍន៍គេ
។ យើងអាចធ្វើការឆ្លុះបញ្ចាំងបានតាមរយៈការចងក្រងជាបណ្តាញអង្គការ NGOs និង CBOs តើមានប្រសិទ្ធភាពនិងមាននិរន្តរភាពប៉ុណ្ណា
បើគ្មានថវិកាគាំទ្រនោះ ?ចុះទំរាំប្រជាពលរដ្ឋអាចរក្សានិរន្តរភាពបានកម្រិតណា? បើអ្នកអភិវឌ្ឍន៍មិនទាំងអាចធ្វើការដោយគ្មានលុយផងនោះ
!វាទាមទារឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរការគិតទាំងកម្រិតប្រជាពលរដ្ឋសាមញ្ញ ថ្នាក់ដឹកនាំ
រហូតដល់អ្នកដើរតួជាអ្នកអភិវឌ្ឍ ។ជាការពិត
ប្រជាជនក្រីក្រគឺខុសពីអ្នកអភិវឌ្ឍន៍ព្រោះហេតុមកពីពួកគាត់ទន់
ខ្សោយផ្នែកប្រព័ន្ធគំនិតអភិវឌ្ឍន៏ច្នៃប្រឌិតទើបធ្វើឲ្យជីវភាព
ពួកគាត់មានការលំបាក
។អ្នកអភិវឌ្ឍន៏មានការលំបាកក្នុងការចាក់បញ្ចូលគំនិតអភិវឌ្ឍន៏
ទៅពួកគាត់ព្រោះថាជានិច្ចកាលក្នុងខួរក្បាលរបស់ពួកគាត់ភាគច្រើនចង់មានលាភសក្ខារជា
ជាងចំណេះដឹងអភិវឌ្ឍន៏។មានន័យថាពួកគាត់ត្រូវការត្រីជាជាងសន្ទួច
។មានគម្រោងមួយចំនួនត្រូវបរាជ័យនៅពេលសកម្មភាពគម្រោងត្រូវបញ្ចប់
ព្រោះវាមិនអាចផ្លាស់ប្តូរការគិតរបស់គាត់បានឡើយ
ដែលជាហេតុធ្វើឱ្យសកម្មភាពគម្រោងមិនអាចដើរទៅមុខដើម្បី
បន្តនិរន្តរភាពរបស់ខ្លួនបាននៅពេលមិនមានមូលនិធិគាំទ្រ ។ ប្រជាកសិករក្រីក្រមួយចំនួនធំ
ពិបាកបំផុសឱ្យមានស្មារតីសហគមន៍ណាស់ បើស្ថានភាពបច្ចុប្បន្ននេះ
ពួកគាត់កំពុងជួបប្រទះនឹងបញ្ហាជីវភាពរស់នៅនោះ ។ស្ថិតក្នុងន័យនេះ
គម្រោងដែលព្យាយាមផ្លាស់ប្តូរឥរិយាបថពួកគាត់ ឱ្យមានស្មារតីចូលរួមចំណែក
ក្នុងកិច្ចការសហគមន៍ដើម្បីការពារផលប្រយោជន៍រួមដូចជា៖ ការការពារធនធាន ជីវចម្រុះ
ព្រៃឈើ ការតស៊ូមតិ
និងកិច្ចការអភិវឌ្ឍន៍ក្នុងសហគមន៍ផ្សេងៗ...ពិតជាពិបាករក្សានិរន្តរភាពរបស់ខ្លួន
។ជារួម គម្រោងដែលអាចផ្លាស់ប្តូរការគិតរបស់ពួកគាត់
ទើបធ្វើឱ្យការអភិវឌ្ឍមានលក្ខណៈយូរអង្វែង ។ការកត់សម្គាល់មួយទៀតបញ្ជក់ថា ប្រជាជនក្រីក្រភាគច្រើនជាប្រភេទមនុស្សគំនិតទួលថ្មមានន័យថាពួកគាត់
មើលឃើញភាពបរាជ័យតាមរយៈឧបសគ្គប៉ុន្តែមើលមិនឃើញពីក្តីសង្ឃឹមជោគជ័យ
តាមរយៈវិធីជំនះឧបសគ្គឡើយ។ឧទាហរណ៏បើអ្នកអភិវឌ្ឍន៏ប្រាប់ពួកគាត់
ឲ្យដាំដំណាំលើដីទំនេររបស់គាត់ដើម្បីលើកកម្ពស់ជីវភាពរស់នៅពួកគាត់
នឹងនិយាយថាគោនឹងស៊ីអស់ មិនមានពេលថែទាំមិនមានរបង...បើប្រាប់ពួក
គាត់ឲ្យចិញ្ចឹមមាន់ពួកគាត់មានប្រតិកម្មមកវិញថាមាន់នឹងងាប់អស់
ដោយសារជម្ងឺជាដើមពោលគឺពួកគាត់សំលឹងទៅលើបញ្ហាមិនផ្តោតលើដំណោះ
ស្រាយទេ។ស្ថិតក្នុងករណីនេះបើពួកគាត់មានគំនិតអភិវឌ្ឍន៏ពួកគាត់នឹងរក
ឃើញគំនិតភ្លឺស្វាងក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមទាំងអស់នោះហើយ
ពិតណាស់ពួកគាត់នឹងអាចរំដោះខ្លួនចេញភាពក្រីក្របាន។រឿងខ្លះ
វាងាយសម្រាប់អ្នកអភិវឌ្ឍន៏ប៉ុន្តែលំបាកសម្រាប់ប្រជាជនក្រីក្រ។ដូច
ក្នុងឧទាហរណ៏ខាងលើបើពួកគាត់យល់ថាដាំត្រឡាចក្នុងមួយដើមបានផល៥,០០០រៀលបើគាត់ដាំ១,០០០ដើមគាត់នឹងបានលុយ៥,០០០,០០០រៀលនោះ
ប្រហែលជាពួកគាត់អាចអង្គុយលើភ្លឺស្រែមើលថែទាំដំណាំចំការនិងការពារ
ពីសត្វបំផ្លាញហើយមើលទៅ។គំនិតនេះស្តាប់មើលទៅប្រៀបដូចជាគំនិតរបស់ចៅចាក់
ស្មុកអញ្ចឹងប៉ុន្តែប្រាកដណាស់វានឹងជោគជ័យបើគាត់មិនគិតនៅលើចុង
ត្នោតនោះ។អ្នកនិពន្ធចាត់ទុកថាគំនិតចៅចាក់ស្មុកជាស្ពាននៃគំនិត
អភិវឌ្ឍន៏មួយ។មួយវិញទៀតអ្នកអភិវឌ្ឍន៏ប្រហែលជាមានការពិបាកក្នុងការ
បំផុសពួកគាត់ក្នុងការចូលរួមក្នុងសកម្មភាពគម្រោងដោយស្ម័គ្រចិត្តព្រោះ
ពួកគាត់មួយភាគធំត្រូវការលាភសក្ខារជាជាងចំណេះដឹងនិង
បំណិនជីវិតផ្សេងៗ។ឧទាហរណ៏៖វគ្គបណ្តុះបណ្តាលកសិកម្មមួយមិនសូវមានសិក្ខា
កាមចូលរួមច្រើនទេបើពួកគាត់ដឹងថាមិនមានថវិកាផ្តល់ជូនពួកគាត់នោះ។
ចំណុចនេះជាឧបសគ្គចម្បងមួយសម្រាប់អ្នកអភិវឌ្ឍន៍ក្នុងលើកកម្ពស់ជីវភាព
រស់នៅរបស់ពួកគាត់។លើសពីនេះទៅទៀតអ្នកសម្របសម្រួល
អភិវឌ្ឍន៍មិនគួរចាក់បញ្ចូលគំនិតឬបចេ្ចកទេសដល់ពួកគាត់ឆៅ
ៗនោះទេព្រោះពួកគាត់ភាគច្រើនមិនមានចំណេះដឹងជ្រៅជ្រះក្នុងការសម្រប
ឬទទួលយកបច្ចេកទេសថ្មីៗដោយងាយៗហើយផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់ចាស់របស់
ពួកគាត់ឡើយ។អ្នកអភិវឌ្ឍន៏គួរតែចូលរួមជាមួយគាត់ហើយ
កែប្រែអភិវឌ្ឍន៏ពួកគាត់បន្តិចម្តងៗតាមសកម្មភាពជាក់ស្តែងធ្វើយ៉ាងណា
ឱ្យពួកគាត់យល់ពីគុណតម្លៃ និងផលប្រយោជន៍នៃបច្ចេកទេសថ្មីរបស់អ្នកនិងសុខចិត្តទទួលយក
ដោយស្ម័គ្រចិត្ត ។សកម្មភាពនេះ ប្រហែលជាត្រូវប្រើរយៈពេលយូរ
ដោយចាប់ផ្តើមពីការបូកផ្សំនូវអ្វីដែលជាចំណុចវិជ្ជមានរបស់គាត់
និងបច្ចេកទេសថ្មីរបស់អង្គការ រហូតដល់កម្រិតម្ចាស់ការអភិវឌ្ឍន៍មួយ
។ករណីសិក្សាមួយចំនួនបង្ហាញថា បច្ចេកទេសថ្មីៗមួយចំនួនដែលគម្រោងផ្តល់ទៅឱ្យពួកគាត់
ត្រូវបានបោះចោលវិញនៅពេលចប់គម្រោង ព្រោះពួកគាត់មិនទាន់បានផ្លាស់ប្តូរការគិតឡើយ
ហើយអ្វីដែលពួកគាត់បានអនុវត្តតាមនៅក្នុងវដ្តគម្រោងនោះ គឺព្រោះតែ
ការចង់បានផលប្រយោជន៍ពីគម្រោងតែប៉ុណ្ណោះ ។ជារួមទោះបីជាយ៉ាងណា
ក៏ដោយក្នុងនាមជាអ្នកអភិវឌ្ឍន៏តែងតែមានដំណោះស្រាយជានិច្ចក្នុងការដោះ
ស្រាយបញ្ហាទាំងអស់នេះ។គ្មានអ្វីមិនអាចសម្រាប់អ្នកអភិវឌ្ឍន៏ទេ។
"អ្នកអភិវឌ្ឍន៏ដែលល្អគឺអ្នកដែលមិនចាប់
ប្រជាពលរដ្ឋក្រីក្រជាចំណាត់ខ្មាំងក្នុងការរកប្រាក់
មូលនិធិដើម្បីជាប្រយោជន៏បុគ្គលឬបក្សពួកឡើយ ។"ousa
No comments:
Post a Comment
សូមផ្តល់ជាមតិយោបល់នៅចំណុចនេះ!