ការបក ស្រាយបង្ហាញអំពីអំពើហឹង្សាក្នុងគ្រួសារនៅសៀវភៅនេះផ្តោតតែទៅលើអំពើហឹង្សារវាងប្តី-ប្រពន្ធ តែប៉ុណ្ណោះ ។បុព្វហេតុដែលធ្វើឱ្យអ្នកនិពន្ធចាប់អារម្មណ៍ និងយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការលើកយក បញ្ហានេះ មក សិក្សានិងបកស្រាយបង្ហាញនោះគឺដោយសារបន្ទាប់ពីការចូលរួមសិក្ខាសាលាពីរស្តីពី អំពើ ហឹង្សា ក្នុង គ្រួសារមានការលើកឡើងនូវប្រភពនៃអំពើអសកម្មនេះ ហាក់ដូចជាផ្តោតតែទៅលើបុរស ប៉ុណ្ណោះ ។ ការណ៍ នេះ ហាក់ដូចជាបង្ហាញពីផល ជាជាងហេតុ ។ករណីមួយចំនួន មានបុរេនិច្ឆ័យ ភាព លម្អៀង និងមិន បានស្វែងយល់ពិតប្រាកដ និងស៊ីជម្រៅពីប្រភពឫសគល់ ដែល នាំឱ្យកើតអំពើនេះឡើង ។ តើវា យុត្តិធម៌ ទេ បើសិក្ខាកាមភាគច្រើន ដាក់បន្ទុកតែទៅលើ បុរសនោះ ?ការសម្លឹងតែមួយជ្រុង នៃបញ្ហា ពិត ជា មិនអាចរកដំណោះស្រាយបានឡើយ ។កន្លងមក មានការស្រាវជ្រាវច្រើនណាស់ ពីអំពីហឹង្សាក្នុង គ្រួសារ នេះ ទាំងរាជរដ្ឋាភិបាល និងទាំងអង្គការសង្គមស៊ីវិល ដោយបានចងក្រងឯកសារសម្រាប់ឱ្យអ្នក សិក្សា ស្រាវជា្រវ សិក្សាស្វែងយល់ ជាច្រើន ។មិនតែប៉ុណ្ណោះ គម្រោងជាច្រើនក៏បាន និងកំពុងអនុវត្តផង ដែរ លើការងារកាត់បន្ថយ និងលុបអំពើហឹង្សាក្នុងគ្រួសារនេះ ។តែទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ករណី នៃ អំពើនេះ នៅតែមានអត្ថិភាពនៅឡើយ ដែលទាមទារឱ្យមានការចូលរួមចំណែកសកម្ម ក្នុងការ លើកកម្ពស់ អហឹង្សាធម៌និងកសាងវប្បធម៌សន្តិភាពទាំងកម្រិតបុគ្គល គ្រួសារ សហគមន៍ និងសង្គមជាតិទាំងមូល ។ នៅក្នុងអត្ថបទស្រាវជ្រាវជាច្រើន ទាក់ទងនឹងបញ្ហាអំពើហឹង្សាក្នុងគ្រួសារបានផ្តោតតែទៅលើស្រ្តីជាកម្មវត្ថុសិក្សាស្រាវ ជ្រាវ ។ការដែលប្រមូលព័ត៌មានតែភាគីម្ខាង អាចទទួលបានព័ត៌មានមិនពិតប្រាកដទាំងស្រុង ឬ ទទួលបានតែលេសសម្រាប់ការពារខ្លួនប៉ុណ្ណោះព្រោះស្ថិតក្នុងស្ថានភាពទំនាស់គ្រប់ភាគី ទាំងសងខាង ព្យាយាម លើកហេតុផលយកត្រូវរៀងៗខ្លួន ។ដូច្នេះ នៅពេលអ្នកស្តាប់តែភាគីម្ខាងនោះ អ្នកនឹងមើលឃើញតថភាពមួយផ្សេងទៀតដែលសមហេតុផលបំផុត និងមានអំណះអំណាងគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការធ្វើឱ្យសង្គមទាំងមូលយល់ស្រប ដែលករណីនេះអាចនាំឱ្យមានលក្ខណៈប្រាសចាកពីប្រាកដភាព និងសុក្រឹតភាពមួយចំនួន ។សម្រាប់ខ្ញុំ មិនយល់ដូច្នោះទេ គួរសិក្សាពីមនុស្សទាំងពីរភេទនេះ ឱ្យបានច្បាស់លាស់ និងស៊ីជម្រៅទើបយល់ឫសគល់នៃបញ្ហា និងងាយប្រើប្រាស់យុទ្ធសាស្រ្តសមស្របដើម្បីកាត់បន្ថយ ឬលុបបំបាត់ប្រកបដោយប្រសិទ្ធិភាព ។ស្ថិតក្នុងន័យនេះ អ្នកនិពន្ធមានសោមន្សរីករាយចូលរួមវិភាគទានក្នុងការសាកល្បងសិក្សាស្រាវជ្រាវ បកស្រាយបង្ហាញពីបញ្ហាអំពើហឹង្សាក្នុងគ្រួសារ ដោយលើកយក និងសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើ ជ្រុងមួយផ្សេងទៀតដែលគេ មិនសូវបានសម្លឹងឃើញ និងចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំង ។ដូច្នេះតាមរយៈ ការប្រមូលផ្តុំគំនិតដែលសិក្សាពីបញ្ហានេះ ពិតជាអាចមើលឃើញរូបរាងពិតប្រាកដរបស់វា ហើយអាចរកឃើញពីឫសគល់បន្ថែមទៀតដែលនាំឱ្យវាកើតឡើង ។ ជាមួយគ្នានេះដែរ អ្នកនិពន្ធសូមបញ្ជក់ថា អ្នកនិពន្ធពិតជាមិនបានទាត់ចោលគំនិតរបស់អ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវដទៃទៀតឬជំទាស់នឹងគោលគំនិតលើកកម្ពស់យែនឌ័រទេ។ការលើកឡើងនេះ ជាបញ្ហាដោយឡែកមួយប៉ុណ្ណោះ។
គោលបំណងរបស់អ្នកនិពន្ធគឺចង់ឃើញគ្រួសារទាំងអស់រស់នៅប្រកបដោយ សេចក្តីសុខសុភមង្គល មានវឌ្ឍនភាព វិបុលភាពនិងភាពសុខុដមរម្យនានឹងគ្នាតាមរយៈនៃការបង្ហាញតថភាពមួយរបស់អ្នកនិពន្ធស្តីអំពីអំពើហឹង្សាក្នុងគ្រួសារ។វិធីសាស្រ្តរបស់អ្នកនិពន្ធ ក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវពីចំណុចនេះ គឺតាមរយៈការអង្កេតទៅលើសង្គម និងករណីសិក្សាមួយចំនួនដែលទទួលបានពីមិត្តភ័ក្រ និងចំណេះដឹង បទពិសោធផ្ទាល់ខ្លួននិងទទួលបានពីឯកសារផ្សេងៗ។ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ខ្លឹមសារក្នុងផ្នែកនេះ នៅតែជា អត្ថបទសាកល្បងមួយប៉ុណ្ណោះ ព្រោះវិធីសាស្រ្តស្រាវជ្រាវហាក់នៅមានកម្រិត ពុំទាន់មានលក្ខណៈវិទ្យាសាស្រ្តពេញលេញដូចជា មិនផ្តោតទៅលើការសិក្សាជាទូទៅដោយលើកយកចំណុចដោយឡែកមួយប៉ុណ្ណោះ គ្មានឧបករណ៍សម្រាប់សិក្សាស្រាវជ្រាវច្បាស់លាស់ គ្មានការប្រមូលព័ត៌មានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ ការបង្ហាញក្រាហ្វិច និងការវិភាគទន្និន័យជាដើម ។វាជាគំនិតផ្តួចផ្តើម និងសាកល្បងធ្វើការវិភាគដើម្បីបង្ហាញតថភាពមួយនៃអំពើហឹង្សាក្នុងគ្រួសារតែប៉ុណ្ណោះ ។
No comments:
Post a Comment
សូមផ្តល់ជាមតិយោបល់នៅចំណុចនេះ!