សំណួរគន្លឹះ
· ប្រជាជនដែលមានជីវភាពក្រីក្រលំបាកខ្លាំងភាគច្រើនជាប្រភេទមនុស្សបែបណា?
· តើពួកគាត់មានបុគ្គលិកលក្ខណៈនិងប្រព័ន្ធគំនិតបែបណា ?
· តើរចនាសម្ព័ន្ធនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់បុគ្គលដែលមានជីវភាពក្រីក្រភាគច្រើនមានលក្ខណៈបែបណា?
មុននឹងធ្វើការវិភាគនិងបកស្រាយបង្ហាញអ្នកនិពន្ធសូមជម្រាបជូនមិត្តអានអ្នកសិក្សា ឲ្យ បានជ្រាបថាៈ ចំណេះដឹងផ្នែកចិត្តសាស្រ្តរបស់ខ្ញុំបាទនៅស្តួចស្តើងនៅឡើយសម្រាប់ការ បកស្រាយពន្យល់ខាងក្រោមគា្រន់តែជាការ សាកល្បង មួយប៉ុណ្ណោះ។មួយវិញទៀតការបក ស្រាយបង្ហាញភាគច្រើនក្នុងផ្នែកនេះបានមកពីការអង្កេតទៅលើសង្គមនិងករណី សិក្សាមួយចំនួនដោយទទួលចំណេះដឹងចិត្តវិទ្យាមូលដ្ឋានពីការសិក្សា ចិត្ត-គរុកោសល្យ។
ដោយសារបុគ្គលម្នាក់ៗមានទំនោរអត្តចារឹក ឫកពារ និងសម្បទាមិនដូចគ្នាដូច្នេះការធ្វើសមាហរណកម្ម រចនាសម្ព័ន្ធបុគ្គលិកលក្ខណៈបុគ្គលដែលមានបញ្ហាជីវភាពរស់នៅទាំងអស់ជារួមតែ មួយ ហើយវិភាគវាយតម្លៃ និងសន្និដ្ឋានបែបអត្តនោម័តពិតជាមិនមានសុក្រឹតភាពទាំងស្រុងឡើយ។ការបក ស្រាយចិត្តវិទ្យានេះគា្រន់តែផ្អែកលើមូលដ្ឋានចិត្តវិភាគលើសកម្មភាព ប្រតិបត្តិក្នុងសង្គមរបស់ពួកគាត់តែប៉ុណ្ណោះដោយភស្តុតាងអំណេះអំណាង មិនទាន់មានលក្ខណៈវិទ្យាសាស្រ្តរឹងមាំនៅឡើយ។គោលបំណងនៃការ បកសា្រយចិត្តវិទ្យាអំពីអ្នកក្រីក្រលំបាកនេះគឺ ដើម្បីទុកជាវិភាគទានមួយសម្រាប់ឲ្យភ្នាក់ងារដែលធ្វើការលើផ្អែក អភិវឌ្ឍន៏សង្គមទាំងឡាយស្វែងយល់ពីបញ្ហា ចិត្តសាស្រ្តដើម្បីងាយដាក់ចេញនូវយុទ្ធិសាស្រ្តសមស្របនិងចំគោលដៅ ប្រកបដោយ ប្រសិទ្ធិភាពនិងភាពសក័្តសិទ្ធិខ្ពស់ក្នុងការអភិវឌ្ឍសហគមន៏ក្រីក្រទូទាំងប្រទេស ស្របតាមទ្រឹស្តី “ដាក់ទុនតិចទទួលផលច្រើន” ។ភាពក្រីក្រជាផ្នែកមួយដែលផ្សាភ្ជាប់ជីវិតអ្នកក្រទៅនឹងជម្ងឺចិត្តសាស្រ្តគ្រប់ពេលវេលា។ទាំង អស់នោះជាលទ្ធផល នៃការប៉ះទង្គិចផ្លូវចិត្តមកពីបញ្ហាជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃភាពខ្វះស្បៀង អាហារការជំពាក់បំណុល ការរាំងខ្ទប់នៃចំណង់និងតម្រូវការការគៀបសង្កត់ពីតម្លៃចរិយាធម៌សង្គម...ជាដើម។ វដ្តនៃភាពក្រីក្រមានឥទ្ធិពលលើកត្តាជីវសាស្រ្តនិងកត្តាចិត្តសាស្រ្ត បុគ្គលដែលស្ថិតក្រោមនឹមនៃភាពក្រីក្រនេះ។ឧទាហរណ៏សង្គម និងបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ឪពុកម្តាយមានឥទ្ធិពលលើការប្រណិបត្តិរបស់កូនហើយ កូនដែលកើតពីគ្រួសារក្រីក្រភាគច្រើនមិនមានសម្បទាល្អពីកំណើតទេ។ ដោយសារវិបត្តិដែលកើតមកពីភាពក្រីក្រធ្វើឲ្យឪពុកម្តាយសមាជិកក្នុងគ្រួសារ ភាគច្រើនជួបប្រទះ បញ្ហាសុខភាពទាំងផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្ត។ឧទាហរណ៏ៈ
១.ដោយសារកង្វះខាតថវិកាក្នុងការទិញស្បៀងអាហារជានិច្ចកាលគាត់តែងតែខ្ចីបុលអ្នកជិតខាងដើម្បីបម្រើសេចក្តីត្រូវការក្នុងគ្រួសារ
២.ដោយហេតុគាត់មិនមានការងារធ្វើនាំឲ្យគាត់មិនមានប្រាក់ចំណូលនិងមិនមានលទ្ធភាពសងបំណុល
៣.ដោយហេតុមិនមានប្រាក់សងបំណុលនាំឲ្យគាត់ពិបាកចិត្តនិងមានការព្រួយបារម្ភខ្វល់ខ្វាយច្រើន
៤.ដោយហេតុមានខ្វល់ខ្វាយព្រួយបារម្ភច្រើននាំឲ្យគាត់ហូបមិនបានសម្រាន្តមិនលក់ឈឺក្បាល និងធុញថប់អារម្មណ៏
៥.ដោយសារគាត់ធុញថប់អារម្មណ៏នាំឲ្យគាត់ផឹកសុរាដើម្បីបន្ធូរបន្ថយភាពតានតឹងក្នុងចិត្តហើយចុង
ក្រោយក្លាយជាអ្នកញៀនសុរា
៦.ដោយសារគាត់មានការខ្វល់ខ្វាយចិត្តច្រើនហូបមិនបាន សម្រាន្តមិនលក់និង
ផឹកសុរានាំឲ្យគាត់មានជម្ងឺក្រពះនិងឆេវឆាវងាយប៉ះទង្គិចអារម្មណ៏ផ្លូវចិត្ត
៧.ដោយសារអារម្មណ៏ឆេវឆាវនាំឲ្យងាយកើតមានអំពើហឹង្សាផេ្សងៗ...។
ដោយសារបញ្ហាដែលកើតពីភាពក្រីក្របាន រុញប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជាច្រើនធ្លាក់ចូលទៅក្នុងវិបត្តផ្លូវចិត្តនិង បញ្ហាចិត្តសង្គមយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ កង្វះខាតផ្នែកចំណេះដឹងនិងបទពិសោធន៏ធ្វើឲ្យគាត់មិនមានភាពរឹងមាំគ្រប់ គា្រន់ក្នុងការតស៊ូប្រយុទ្ធទប់ទល់ជាមួយបញ្ហាទាំងអស់នោះហើយដើម្បីដោះស្រាយ បន្ធូរបន្ថយ ឬគេចចេញពីស្ថានភាពលំបាកទាំងអស់នោះពួកគាត់ចាប់យកផ្លូវអវិជ្ជមាន មួយចំនួនដូចជាការសេពសុរា លេងល្បែងស៊ីសងការរអ៊ូរទាំ ការនិយាយបរិហារកេរ្តិ៏អ្នកដទៃនិងមធ្យោបាយផេ្សងៗទៀតដើម្បី បន្ធូរអារម្មណ៏តានតឹងរបស់ពួកគាត់។ក្នុងករណីនេះយើងអាចសង្កេត ឃើញនៅក្នុងសង្គមអ្នកក្រ គឺសម្បូររូបភាពដូចដែលបានរៀបរាប់ខាងលើនេះច្រើនណាស់ពិសេសការនិយម ផឹកសុរា លេងល្បែងស៊ីសង និងការនិយាយបរិហារកេរ្តិ៏គ្នា...ជាដើម។ ពេលខ្លះ បើយើងសម្លឹងមួយភ្លេតលើទម្រង់ខាងក្រៅ យើងឃើញថាជីវិតរបស់ពួកគាត់ហាក់ដូចជាសប្បាយរីករាយ ណាស់គ្មានអ្វីគួរខ្វល់ខ្វាយឡើយព្រោះជានិច្ចកាលយើងឃើញពួកគាត់តែងតែផឹកស៊ី សប្បាយលេងល្បែងស៊ីសង មានពេលទំនេរច្រើនជជែកគ្នាលេង...ប៉ុន្តែខ្លឹមសារពិតប្រាកដមិនដូច្នោះ ឡើយ ។បញ្ហាចិត្តសង្គមត្រូវបានពួនផ្តុំនិងលាក់ទុកក្នុងចិត្តហើយប្រាកដណាស់វា នឹងព្យាយាមរកច្រកចេញមកក្រៅតាមមធ្យោបាយផ្សេងៗ។ការពិតពួកគាត់ គ្រាន់តែសម្តែងចេញនូវអារម្មណ៏ដើ់ម្បីព្យាយាមគេចវេសពីការពិត ឬរំងាប់អារម្មណ៏តានតឹងមួយគ្រាៗប៉ុណ្ណោះ។ករណីទាំងអស់នេះយូរៗធ្វើឲ្យ ពួកគាត់ស៊ាំនឹងបញ្ហាហើយក្លាយជារឿងធម្មតាសម្រាប់ពួកគាត់។ជីវិតរស់នៅ របស់ពួកគាត់ហាក់ដូចជានៅទ្រឹងហើយសង្វាក់សកម្មភាព និងបញ្ហាកើតឡើងដដែលៗព្រោះមិនមានគតិបណ្ឌិតថ្មីចូលមកច្នៃប្រឌិតជីវិត ។ជារួមបញ្ហាពិតប្រាកដរបស់ពួកគាត់មិនត្រូវបានដោះស្រាយហើយជីវិត របស់ពួកគាត់មិនត្រូវបានអភិវឌ្ឍន៏។ កត្តាដែលជំរុញឲ្យពួកគាត់ប្រណិបត្តិបែបនេះគឺមកពីភាព សុញនៃប្រពន្ធ័គំនិតព្រោះពួកគាត់រកមិនឃើញនូវគតិបណ្ឌិតភ្លឺស្វាងក្នុងការ ជួយខ្លួនឯងនិងប្រើប្រាស់វិចារណញាណក្នុងការច្នៃប្រឌិតជីវិត ប្រកបដោយគុណភាពនិងប្រសិទ្ធិភាព។ដោយសារបញ្ហាចិត្តសង្គម ដែលកើតពីបញ្ហាជីវភាពរស់នៅធ្វើឲ្យពួកគាត់មានអារម្មណ៏ឆេវឆាវឆាប់ប្រកាន់ខឹង មានៈ ច្រណែនប្រច័ណ្ឌ មានចារឹកចង់តែឈ្នះនិងមិនស្តាប់មតិយោបល់អ្នកដទៃដោយងាយៗឡើយ។ភាព ទន់ខ្សោយរបស់ពួកគាត់នាំឲ្យបញ្ហាដាក់សម្ពាធនិងគ្រប់គ្រងលើខ្លួនគាត់ព្រោះពួក គាត់មិនមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការគ្រប់គ្រងលើវាឡើយហើយទង្វើ អសកម្មរបស់ពួកគាត់ត្រូវបានលេចចេញ។ពួកគាត់មិនឈរ លើស្ថានភាពជាអ្នកឈ្នះបញ្ហាឡើយប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញបញ្ហាជា អ្នកគ្របដណ្តប់លើគាត់ទៅវិញ។ការណ៏នេះជាហេតុធ្វើឲ្យពួកគាត់ប្រើប្រាស់ អារម្មណ៏ក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាជាជាងវិចារណញាណដែលការប្រើប្រាស់ អារម្មណ៏ជាប្រភពនៃទំនាស់និងអំពើហឹង្សា។ស្ថិតក្នុងន័យនេះ ប្រទេសយើងពិតជាត្រូវការអ្នកជំនាញប្រឹក្សាផ្លូវចិត្តច្រើនក្នុងការជំរុញ កម្លាំងចិន្តានុភាពអភិវឌ្ឍជីវភាពរស់នៅនិងតស៊ូជាមួយឧបសគ្គជីវិត។មួយ វិញទៀតភាពក្រីក្រមានទំនាក់ទំនងទៅនឹងកម្រិតនៃការអប់រំទាបដែលជាហេតុធ្វើឲ្យពួក គាត់មិនមានសមត្ថភាព គ្រប់គ្រាន់ពេញលេញក្នុងការច្នៃប្រឌិតអភិវឌ្ឍជីវភាពរស់នៅដោយប្រើប្រាស់ សក្តានុភាពដែលខ្លួនមាននិងឆន្ទៈបំពេញការងារឲ្យបានល្អប្រសើរ។ប្រជាជន ក្រីក្រមួយចំនួនមានធនធានជាច្រើននៅក្នុងដៃប៉ុន្តែពួក គាត់មិនបានប្រើប្រាស់វាឬប្រើប្រាស់ឲ្យអស់សក្តានុពលភាពឡើយ។ឧទាហរណ៍ ប្រជាជនក្រីក្រមួយចំនួនបានធ្វើចំណាកស្រុកដោយបោះបង់ចោលដីស្រែចំការមក រកការងារធ្វើនៅទីក្រុងពិសេសទីក្រុងភ្នំពេញ។ពួកគាត់មកធ្វើការងារជា កម្មករសំណង់ធាក់ស៊ីក្លូ ឬការងារផ្សេងៗទៀតដែលប្រើកម្លាំងកាយខ្លាំងដោយមិនបានគិតពីការអភិវឌ្ឍ លើធនធានដែលមានស្រាប់ទេ។ខ្ញុំឆ្ងល់ថា៖ហេតុអ្វីបានជាពួកគាត់ខំលីស៊ីម៉ងដ៏ធ្ងន់ឡើងផ្ទះថ្មច្រើនជាន់បានប៉ុន្តែមិនខំអភិវឌ្ឍន៏ការងារស្រែចំការ ? ហេតុអ្វីបាន ជាពួកគាត់ធ្វើចំណាកស្រុកមកធ្វើជាកម្មករខ្លះធ្វើជាអ្នកសុំទានខ្លះ រើសអេតចាយខ្លះទៀតឆ្លងដែនទៅរកស៊ីនៅប្រទេសជិតខាង...?ពេលខ្លះធ្វើចំណាកស្រុកដោយប្រថុយប្រថាន។ល។ចម្លើយ របស់សំណួរទាំងអស់នេះមានច្រើនសណ្ឋានណាស់បើអង្គការសង្គមស៊ីវិលសួរពួក គាត់ពួកគាត់នឹងឆ្លើយថាមកពីមិនមាន ដីស្រែចំការទើបធ្វើចំណាកស្រុកជំពាក់បំណុលគេ លក់ដីដើម្បីព្យាបាលជម្ងឺជីវភាពគ្រួសារក្រីក្រទំនេរពីការងារស្រែចំការ....។ជាការពិតចម្លើយនេះពិត ជាអាចទទួលយកបានប៉ុន្តែអ្វីជាខ្លឹមសារពិតប្រាកដនៃបញ្ហា របស់ពួកគាត់នោះគឺភាពអស់ជំនឿឬមិនមានទំនុកចិត្តលើការងារកសិកម្មដែល មានលក្ខណៈយថាផលនិងពឹងផ្អែកតែលើធម្មជាតិ។តើហេតុអ្វីបានជាគាត់អស់ជំនឿនិង ទំនុកចិត្តលើការងារកសិកម្ម? អារម្មណ៏ ផ្លូវចិត្តរបស់ពួកគាត់ចង់ធ្វើការងារណាដែលឆាប់ហុចផលក្នុងរយៈពេលខ្លីហើយ ជាក់ស្តែង ដូចជាការងារជាកម្មករឬរើសអេតចាយជាដើម។សម្រាប់ពួកគាត់ការធ្វើស្រែចំការ អាចបានផលនិងមិនបានផល មានលក្ខណៈមិនទៀងទាត់មិនអាចទស្សទាយដឹងមុនបានឡើយខុសពីការធ្វើកម្មករ សំណង់ឬការងារដទៃទៀតអាចហុចផលឲ្យគាត់ភ្លាមៗមិនពិបាករង់ចាំយូរ និងមានភាពមិនប្រាកដនិយមជាង។ដោយសារភាពក្រីក្រនិងកង្វះចំណេះដឹងបានរុញ ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមួយចំនួនចូលក្នុងប្រភេទមនុស្សដែលចូលចិត្តឲ្យគេប្រើ ឬធ្វើការងារ ឲ្យគេជាជាងម្ចាស់ការបង្កើតការងារអភិវឌ្ឍន៏និងដឹកនាំការងារដោយខ្លួនឯង។ពេលខ្លះពួកគាត់ បានទាត់ចោលនូវតម្លៃកិត្តិយស និងសុខភាព អនាម័យ។ភ្នាក់ងារអភិវឌ្ឍន៏ជាច្រើនមានការពិបាកក្នុងការជួយពួកគាត់ ណាស់ព្រោះដោយសារពួកគាត់ភាគច្រើនចង់បានត្រី ជាជាងសន្ទួច។ពួកគាត់ប្រហែលជាត្រូវការម៉ាស៊ីនបូម ទឹកជាជាងបច្ចេកទេសកសិកម្មបើយើងផ្តល់ជម្រើសឲ្យពួកគាត់ព្រោះថាម៉ាស៊ីនបូមទឹកជា ជំនួយរូបវន្ត ជាក់ស្តែង។ប្រជាជនក្រីក្រមួយចំនួនទៀតក្លាយជាមនុស្សមានជម្ងឺស្អប់សង្គមទម្លាក់ កំហុសទៅលើភាពគ្មានឱកាសក្នុងការទទួលបានផលប្រយោជន៏សង្គមនិងនយោបាយពោលគឺ ពួកគាត់មើលពិភពលោកក្នុងផ្លូវអាក្រក់និងពោរពេញទៅដោយបញ្ហា ។ឧទាហរណ៏ឪពុកម្តាយ ឬអាណាព្យាបាលមួយចំនួនមិនបានលើក ទឹកចិត្តកូនឲ្យខិតខំសិក្សារៀនសូត្រជ្រៅជ្រះទេបែរជាបញ្ឈប់កូន ឬបំបាក់ទឹកចិត្តកូន ដោយលើកហេតុផលថាមិនមានលុយសូកប៉ាន់គេនិងភាពមិនមានឱកាសទទួល បានការងារធ្វើជាដើម។ហេតុផលដែលឪពុកម្តាយ ឬអាណាព្យាបាលធ្វើបែបនេះមកពី ភាពអស់ជំនឿលើការសិក្សាដែលកើតមកពីភាពអយុត្តិធម៌នៅក្នុងសង្គមអំពើពុករលួយ ស៊ីសំណូកសូកប៉ាន់បក្សពួកនិយមគ្រួសារនិយម...។ ពួកគាត់មានគំនិតទុទិដ្ឋិនិយមទៅលើសង្គមនិងមានចរឹក ស្អប់ខ្ពើមសង្គមពិសេសសង្គមមូលធននិយម។ប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនទៀតមានលក្ខណៈ ផ្លូវចិត្តទន់ ខ្សោយអស់សង្ឃឹមក្នុងជីវិតធុញទ្រាន់នឹងជីវិតរស់នៅហើយក្នុងករណីធ្ងន់ធ្ងរអាច ឈានដល់ ការធ្វើអត្តឃាតកម្មដែលជាផ្នែកសំខាន់សម្រាប់សង្គមវិទូក្នុងការសិក្សាស្រាវ ជ្រាវ។មួយវិញទៀតដោយ សារភាពក្រីក្រធ្វើឲ្យពួកគាត់មានជម្ងឺកង្វះខាតផ្នែកតម្រូវការនិងអារម្មណ៍ ជាហេតុធ្វើឲ្យពួកគាត់ក្លាយជាមនុស្សចង់បានអ្វីគឺចង់បានភ្លាមៗពោលគឺមិន ចេះទប់អារម្មណ៍និងគ្រប់គ្រងចំណង់ខ្លួនឯង។ខ្សែជីវិតអ្នក ក្រមួយចំនួនធំមានលក្ខណៈជាការរស់ដើម្បីស៊ីវិលវល់ជុំវិញបញ្ហាជីវិត ស្មុគស្មាញនិងបញ្ហាលំបាកស្ទើរគ្រប់ច្រកល្ហក។ការណ៏នេះធើ្វឲ្យពួកគាត់ បណ្តែតបណ្តោយជីវិតតាមយថាកម្មក្លាយជាមនុស្សមិនមានហេតុផល មិនស្គាល់ខ្លួនឯង និងអ្នកដទៃពោលគឺរស់មួយថ្ងៃដើម្បីមួយថ្ងៃមិនមានប្រាកដប្រជាពីអនាគត។ករណី ដូចរៀបរាប់ខាងលើនេះកើតឡើងតែចំពោះ ប្រជាជនក្រីក្រលំបាកនិងមិនមានគតិបណ្ឌិតច្នៃប្រឌិតជីវិតប៉ុណ្ណោះ។ បន្ថែមពីលើនេះដោយសារវិបត្តិជីវភាពធ្វើឲ្យពួកគាត់ក្លាយជាមនុស្សអណ្តែត អណ្តូងនិយមមានការរវើរវាយ ស្រមើស្រមៃប្រាសចាកពីប្រាកដភាពដូចជា៖ ស្រមើស្រមៃថារើសបានលុយជីកបានកំណប់ ត្រូវ ឆ្នោតរង្វាន់ធំនិងកន្ទុយលេខ ជាដើម។ការស្រមើស្រមៃបែបនេះរបស់ពួកគាត់គឺដើម្បីលួងលោម ឬបោកបញ្ឆោទអារម្មណ៏ខ្លួនឯងប៉ុណ្ណោះ។យើងអាចនិយាយបានថាជាការបង្កើតសុភមង្គល ក្លែងក្លាយដើម្បីសុភមង្គលពោលគឺដើម្បីសម្រាលទុក្ខលំបាកនិងផ្តល់សេចក្តី សង្ឃឹមសម្រាប់ជីវិត។មិត្តអ្នកអាន អ្នកសិក្សាសូមកុំច្រឡំភាពរវើរវាយនេះទៅនឹងគំនិតផ្តួចផ្តើមអភិវឌ្ឍន៍ ឲ្យសោះព្រោះរូបារម្មណ៍ក្នុងការរវើរវាយនេះផ្តោតលើកម្លាំងក្រៅខ្លួនដូចជា ព្រេងវាសនាទេវតាដាក់ទានដែលកើតពីការអស់សង្ឃឹមនិងភាពបាត់បង់ជំនឿជឿជាក់ លើសមត្ថភាពខ្លួនឯង។ ពួកគាត់មិនបានប្រើប្រាស់វិចារណញាណវិភាគត្រិះរិះដោះស្រាយបញ្ហាដោយ ប្រើសមត្ថភាពបុគ្គលឡើយ។ការស្រមើស្រមៃ រវើរវាយនេះគ្រាន់តែ ជាបង្អែមជីវិតឬសុភមង្គលផ្នែក អារម្មណ៍ផ្លូវចិត្តក្នុងការលួងលោមព្យាបាលជម្ងឺចិត្តសាស្រ្ត។
No comments:
Post a Comment
សូមផ្តល់ជាមតិយោបល់នៅចំណុចនេះ!